Weblog

In de valkuil van de eeuwige zelfreflectie – podcast

Dit is een gastcolumn van Willeke

Graag wil ik jullie attenderen op een radio-uitzending waarin Tako vragen worden gesteld over waar het Verdwenen Zelf zich zo hard voor maakt (zie de podcast onderin deze blog). In het tijdsbestek van een klein uur geeft Tako zeer rake en veelomvattende antwoorden die je kunnen helpen om zelf ook antwoorden te vinden rond alles wat te maken heeft met narcistisch misbruik. Al met al het luisteren zeker waard, ook als je denkt dat je alles al zo’n beetje weet over dit onderwerp. Het biedt herkenning, heldere inzichten en troost. Lees verder “In de valkuil van de eeuwige zelfreflectie – podcast”

Aanpak psychisch geweld vraagt moed!

Dit is een gastblog van Monique Meulemans, auteur van het boek ‘Emotioneel gevangen – over ouderverstoting’

Een van de kenmerken van een complexe scheiding is dat er sprake is van (ex-)partnergeweld. Soms fysiek, maar veelal is het emotionele of psychische mishandeling. Deze vorm van huiselijk geweld wordt vaak niet opgemerkt omdat het zich buiten het zicht van familie, de sociale omgeving en de hulpverlening afspeelt. In tegenstelling tot wat wordt gedacht stopt psychisch geweld na een scheiding dikwijls niet en kan het zelfs verergeren. Stichting het Verdwenen Zelf publiceert hier regelmatig over (zie ook https://professionals.verdwenenzelf.org/in-de-media/).

Als er kinderen in het spel zijn wordt de zogenaamde strijd tussen de ex-partners als oorzaak aangemerkt voor het feit dat het kind één ouder afwijst en daarmee geen contact meer wil. De hulpverlening kijkt niet verder en vraagt niet door waardoor de emotionele en psychische dreiging, de manipulatie en intimidatie, dat achter de schermen plaatsvindt, verborgen blijft. Adequate hulp voor de betrokkenen blijft daardoor uit. Lees verder “Aanpak psychisch geweld vraagt moed!”

Benefiet feestelijk afgesloten

Deze week is de benefietactie, die was georganiseerd door Kirsten Regtop, feestelijk afgesloten. Kirsten wilde iets doen wat direct positieve impact had op slachtoffers en besloot daarom enkele maanden geleden een benefiet op te zetten, om ons fonds te kunnen ondersteunen. Kirsten: “Het was een wens die ontstond begin dit jaar om direct impact te kunnen maken voor slachtoffers van huiselijk geweld. Daarbij kwam ik terecht bij het Verdwenen Zelf die belangrijk werk doen om mensen te ondersteunen die te maken hebben (gehad) met psychische mishandeling. Zwaar werk, specialistisch werk en helaas vaak niet vergoed… Het werd een emotionele reis vanuit mijn hart. Waarbij leren door professionals en steun aan slachtoffers samenkwamen.” Lees verder “Benefiet feestelijk afgesloten”

Er is geen weg meer terug

Dit is een gastcolumn van Marloes

Voor slachtoffers is er veel moed voor nodig om uit de cirkel van geweld te stappen. Het begint al bij het erkennen dat er sprake is van geweld. Dat alleen is al heel moeilijk, aangezien het ontzettend lastig is om te herkennen wat er gaande is. Er is moeilijk een vinger op te leggen en lange tijd is er wel sprake van een onderbuikgevoel, dat niet te plaatsen is. Als er eenmaal die erkenning is dat er sprake is van geweld, is er geen weg meer terug. Dan ga je inzien dat je situatie niet normaal is.

Aan het woord is Hameeda Lakho in de masterclass ‘Lagen van moed bij de aanpak van huiselijk geweld’, die zij samen met Sietske Dijkstra verzorgd heeft.* Ik heb deelgenomen aan deze masterclass en heb deze gevolgd met de blik van een voormalig professional en met de blik van een (meervoudig) ervaringsdeskundige. Lees verder “Er is geen weg meer terug”

‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’

Imke Gilsing belande op haar 34ste onverwacht in een psychose. Ze werd tien dagen zonder medicatie in een isoleercel gezet. Ze schreef een boek over haar mensonterende ervaringen in de GGZ. Hieronder lees je een stuk uit haar boek, waarin ze ingaat op hoe haar jeugd onbewust de opmaat vormde van wat later zou komen.

Van alle mensen die in mijn mobiele telefoon staan, bellen ze uitgerekend hem. Ineens is hij daar, mijn vader. Ik heb hem een halfjaar niet gezien. Hij knuffelt me, dat doen we nooit. Het is een houterige knuffel. Mijn vader en ik zijn als dag en nacht: zijn glas is halfleeg, het mijne halfvol; hij ziet de lasten, ik de lusten; hij houdt van nieuw, ik van tweedehands; hij van vogels in een kooitje, ik zie ze graag vliegen; ik van reizen, volgens hem is nergens iets te zien; hij van schaduw, ik van licht.

Toen ik jong was had hij twee gezichten. Voor de buitenwereld was hij joviaal, betrokken en enthousiast. Hij voetbalde in de dorpsploeg, hield fanatiek kanaries bij Vogelvereniging De Goudvink, was lid van een kaartclub en zette zich in voor de gemeenschap. Thuis bulderde hij ontevreden door het huis en schoot door het minste of geringste uit zijn slof. Thuis was hij één brok negatieve energie en agressie. Ik heb lang geleden onder hoe hij was als vader. Lees verder “‘Thuis was een plek waar je liever niet wilde zijn’”

Psychisch geweld nauwelijks gezien in de jeugdzorg

De jeugdzorg komt de laatste tijd vrijwel dagelijks negatief in het nieuws, maar gaat vooral over randvoorwaarden: wachtlijsten, financiën, wetgeving en werkdruk. “De inhoud van het werk staat echter, ten onrechte, nauwelijks ter discussie.”

Huiselijk geweld, vaak eenzijdig psychisch geweld, komt nauwelijks naar aan bod in het jeugdzorgdebat en dat is wel nodig. Dat zeggen wij in een opinieartikel in de Joop dat vandaag gepubliceerd is. Lees verder “Psychisch geweld nauwelijks gezien in de jeugdzorg”

“Dit kan toch niet waar zijn?”

Dwingende controle in de praktijk 

‘Het masker van welwillendheid verbergt de kwaadwilligheid’. Aan het woord is Jeannette Schasfoort (trainer en coach), in de masterclass over dwingende controle die dinsdag plaatsvond. Jeannette neemt ons mee in de huiveringwekkende case van Lisa.

Lisa is een meisje van 16. Ze doet een opleiding voor de kinderopvang en loopt stage. Dit gaat echter niet goed, doordat ze nauwelijks contact maakt met de begeleiders en de kinderen. Ook is Lisa snel boos en heeft problemen met haar emotieregulatie. Een ‘lastige puber’ of is hier meer aan de hand?

En zo komt Lisa op gesprek bij een coach van haar opleiding. Zij vertelt over haar leven bij haar ouders en zusje, een leven wat voor haar heel normaal is, omdat ze in deze context is opgegroeid. De coach ervaart echter een groeiend ongemak. Lisa heeft te maken met verschillende vormen van controle. Zo mag ze slechts drie keer per week douchen, drie keer vijf minuten. Eenmaal per week mag ze haar haar wassen, daar heeft ze zeven minuten voor. Lees verder ““Dit kan toch niet waar zijn?””

Oproep aan professionals: leer psychisch geweld herkennen

Dit is een blog van Marloes, voormalig sociotherapeut en ervaringsdeskundige psychisch geweld.

Als voormalig slachtoffer van psychisch geweld zou ik graag het volgende bij elke professional onder de aandacht willen brengen: het fenomeen dwingende controle (coercive control) dat in Nederland nog veel te weinig bekend is. De kans is groot dat het ook in uw werkgebied plaatsvindt. Als u het leert herkennen en weet welke stappen u kan zetten, kan dat een enorm verschil uitmaken voor de slachtoffers die erbij betrokken zijn. Lees verder “Oproep aan professionals: leer psychisch geweld herkennen”

Woorden kunnen wapens zijn

Dit is een blog van Kirsten Regtop, trainer en expert huiselijk geweld en initiatiefneemster van een benefietactie voor het Verdwenen Zelf.

Elke situatie van huiselijk geweld is anders. De meeste mensen gaan uit van situationeel geweld. Geweld wat vanuit de situatie en vanuit onmacht of vanuit een generationeel omgangspatroon ontstaat. Er zijn echter meerdere patronen van geweld. Een van de patronen van geweld waar het heel lastig kan zijn om hulp bij te bieden is een eenzijdig en structureel patroon van psychische mishandeling: coercive control. Naar het Nederlands vertaald: dwingende controle.

Een vorm van geweld waarbij een slachtoffer maar moeizaam aantoonbaar kan maken hoe ernstig intimiderend of gewelddadig het voor hen is. En daardoor lang niet altijd door de hulpverlening serieus genomen wordt.

Ik sprak er de afgelopen weken veelvuldig over met Iris Koops en Tako Engelfriet, beiden betrokken bij het Verdwenen Zelf, de stichting die in mijn benefietactie centraal staat. Hoog tijd om hen meer te vragen over de problematiek waar zij hulp bij bieden en hoe deze hulp er zoal uitziet.

Lees verder “Woorden kunnen wapens zijn”

‘Emotionele mishandeling tast je identiteit ten diepste aan’

“Psychisch geweld vraagt om andere interventies dan een normale-mensen-aanpak. In alle andere gevallen is het binnen de hulpverlening een goed idee om te kijken naar het eigen aandeel, mediation te proberen of systemisch te werk te gaan. Maar bij psychisch geweld is dat het slechtste wat je kunt doen, omdat je de dader daarmee opnieuw een podium geeft en ruimte om te manipuleren.”

Dat zegt Stichting het Verdwenen Zelf, in een net gepubliceerd interview in Fier Magazine. Lees verder “‘Emotionele mishandeling tast je identiteit ten diepste aan’”