‘Bijna iedereen kan in situatie van psychische dwang belanden’

“Ik denk dat bijna iedereen onder bepaalde omstandigheden in een situatie van psychische dwang kan belanden. Daarbij is het wel zo dat hoe kwetsbaarder je bent, hoe makkelijker je in de penarie terechtkomt. Dan heb ik het niet zozeer over kwetsbaarheden in iemands persoonlijkheid, maar over kwetsbaarheid in je situatie. Dat kan zoiets simpels zijn als dat je net bent verhuisd naar een nieuwe stad waar je nog niemand kent.”

Dat zegt psychologe Jessica Terwiel in een recent interview in de Volkskrant, over het belangrijke onderwerp dwingende groeperingen en psychisch geweld. Het is positief en erg nodig dat deze krant hier aandacht aan besteedt en dat door middel van Jessica’s expertise de kennis over groepsdwang bij het grote publiek toeneemt. Lees verder “‘Bijna iedereen kan in situatie van psychische dwang belanden’”

‘Kan dit waar zijn?’ Dwingende controle in de praktijk

“Het is niet eenvoudig om dwingende controle van buitenaf waar te nemen. Het is een bij uitstek verborgen vorm van huiselijk geweld. Plegers zijn volgens onderzoek vaak ‘wolven in schaapskleren’. Hun dwingend-controlerende gedrag heeft als doel het slachtoffer als het ware aan te sturen. Plegers zijn vaak juist aimabel of vriendelijk richting hulpverleners, terwijl achter de voordeur destructief gedrag plaatsvindt.”

Dat schrijft Iris Koops, auteur en oprichter van het Verdwenen Zelf, in een vandaag verschenen artikel voor GGZ Totaal (zie de link naar het artikel onderin deze blog). In dit artikel beschrijft Iris wat dwingende controle is en gebruikt zij de casus van Lisa om dwingende controle beter onder de aandacht te brengen. Lees verder “‘Kan dit waar zijn?’ Dwingende controle in de praktijk”

Zolang psychisch geweld zo onbekend is, zullen er slachtoffers blijven vallen

Het staat regelmatig in de krant: een gezinsmoord of partnerdoding. Vaak blijkt later dat de hulpverlening niet voldoende was. Het zijn en blijven schokkende berichten die een gevoel van moedeloosheid oproepen. Wat er aan deze zaken vaak voorafgaat krijgt ten onrechte nauwelijks aandacht: een funest patroon van vergaand psychisch geweld. Daar moet echt beleid op komen. Dat betogen wij in een opinieartikel dat zojuist is gepubliceerd in het Parool.

Lees verder “Zolang psychisch geweld zo onbekend is, zullen er slachtoffers blijven vallen”

Tweede Kamervragen over de impact van psychische mishandeling

Emotionele en psychische mishandeling laat diepe sporen achter bij slachtoffers. Vanuit de overheid is er tot op heden helaas maar weinig aandacht voor: er zijn geen kenniscentra, er is nauwelijks specifiek zorgaanbod, geen preventie, er zijn geen middelen voor onderzoek. Aangifte doen is vrijwel onmogelijk: het is niet expliciet strafbaar. Daarom vraagt het Verdwenen Zelf hier structureel aandacht voor (zie voor een overzicht: https://professionals.verdwenenzelf.org/in-de-media/).

Positief is dat drie Tweede Kamerleden meer dan 20 (!) vragen hebben gesteld aan de regering over wat de overheid precies doet aan psychische mishandeling. Tweede Kamerleden Bergkamp (D’66), Van den Hul (PvdA) en Özütok (Groen Links) vragen zich af wat de definitie is van psychische mishandeling, of er cijfers over zijn en wat het huidige beleid concreet is. Interessant is ook dat ze vragen of de regering de petitie “Maak psychisch geweld strafbaar” kennen. Wij vroegen vorig jaar oktober in een artikel aandacht voor de petitie en voor de noodzaak van expliciete strafbaarstelling.

Lees verder “Tweede Kamervragen over de impact van psychische mishandeling”

Opinieartikel Trouw

Vrijdag 6 maart 2020 staat er een opinieartikel van onze hand in dagblad Trouw: ‘Maak psychische mishandeling daadwerkelijk strafbaar‘. Waarom dat nodig is? In het artikel leggen we uiteraard uit waarom:

Ouders of verzorgers kunnen en mogen kinderen gedurende hun jeugd dagelijks treiteren, intimideren, eindeloos denigreren, diepgaand verwarren en manipuleren, verregaand isoleren, verbaal bedreigen en dwangmatig controleren zonder enige strafrechtelijke consequentie.

Maar er zijn ook voorbeelden van hoe het wel kan, onder andere uit Engeland. “Nu Nederland nog.”