Aanpak psychisch geweld vraagt moed!

Dit is een gastblog van Monique Meulemans, auteur van het boek ‘Emotioneel gevangen – over ouderverstoting’

Een van de kenmerken van een complexe scheiding is dat er sprake is van (ex-)partnergeweld. Soms fysiek, maar veelal is het emotionele of psychische mishandeling. Deze vorm van huiselijk geweld wordt vaak niet opgemerkt omdat het zich buiten het zicht van familie, de sociale omgeving en de hulpverlening afspeelt. In tegenstelling tot wat wordt gedacht stopt psychisch geweld na een scheiding dikwijls niet en kan het zelfs verergeren. Stichting het Verdwenen Zelf publiceert hier regelmatig over (zie ook https://professionals.verdwenenzelf.org/in-de-media/).

Als er kinderen in het spel zijn wordt de zogenaamde strijd tussen de ex-partners als oorzaak aangemerkt voor het feit dat het kind één ouder afwijst en daarmee geen contact meer wil. De hulpverlening kijkt niet verder en vraagt niet door waardoor de emotionele en psychische dreiging, de manipulatie en intimidatie, dat achter de schermen plaatsvindt, verborgen blijft. Adequate hulp voor de betrokkenen blijft daardoor uit. Lees verder “Aanpak psychisch geweld vraagt moed!”

Herstel, autonomie en verantwoordelijkheid

Dit is een gastcolumn van Paula Blom

Anderhalf jaar na het begin van de scheiding kwam ik in contact met een therapeute van het netwerk van het Verdwenen Zelf, ná het werkboek “Herstellen van narcistische mishandeling” van Iris Koops gelezen te hebben. Op dat moment had de scheiding zich ontwikkeld tot een conflictscheiding: slechte onderlinge communicatie, rechtszaken, mediationtrajecten en ouderverstoting. Mijn dochter heeft na de scheiding 3,5 jaar bij haar vader gewoond. Vanaf het begin van de scheiding maakte hij mij zwart bij mijn dochter, deelde hij met haar alle ins en outs van de scheiding en mediation en daarnaast stelde hij zich op zo’n manier als slachtoffer op dat er een strijd ontstond wie de beste ouder was. Dit bracht mijn dochter in een enorm loyaliteitsconflict.

Lees verder “Herstel, autonomie en verantwoordelijkheid”