Het Verdwenen Zelf werd in 2013 opgericht om slachtoffers van psychisch geweld te helpen herstellen. Het afgelopen decennium hebben we via de boeken van Iris Koops, individuele begeleiding door aangesloten psychologen en (online) trainingen duizenden slachtoffers ondersteund bij het (her)vinden van hun eigen kracht en autonomie. Daarnaast hebben we legio professionals getraind om de toxische dynamiek van psychische mishandeling en coercive control te leren herkennen en doorzien en om cliënten vanuit die kennis veilig bij te kunnen staan. Daar zijn we trots op!
Al deze ervaring hebben we vertaald naar een aangescherpte missie en visie. Omdat de bestuurstermijn van de huidige interim-voorzitter erop zit, zijn wij op zoek naar een vaste voorzitter die er naar uitkijkt om onze ideële doelstelling samen met ons verder invulling te geven.
De ideale kandidaat is een echte teamplayer die zijn of haar rol invult vanuit de filosofie dat de beste resultaten worden geboekt door samen te werken. We zijn op zoek naar iemand die bestuurlijke ervaring met zich meebrengt, maar niet teveel hangt aan ouderwetse bestuursopvattingen. Het Verdwenen Zelf bestaat uit een klein team van capabele professionals dat het best tot haar recht komt als ieder teamlid de ruimte krijgt om individuele talenten optimaal in te zetten. De voorzitter omarmt deze manier van werken en zet de eigen unieke kwaliteiten in om extra waarde toe te voegen. Tot slot is de toekomstige voorzitter bereid om mee te werken aan de uitvoering van de fondsenwervingsstrategie en deinst hij/zij niet terug voor eventuele publieke (media) optredens die kansen bieden om boodschap van Het Verdwenen Zelf op een doeltreffende manier onder de aandacht te brengen.
De inzichten die psycholoog Gebi Rodenburg kreeg toen ze de boeken van Iris Koops las en in aanraking kwam met Stichting het Verdwenen Zelf openden haar ogen. ‘Als ervaringsdeskundig hulpverlener had ik talloze cliënten in mijn praktijk en ondanks mijn ‘gedegen’ opleiding en vervolgopleiding aangevuld met jarenlange ervaring met cliënten die slachtoffer waren geworden van psychisch geweld zág ik het niet. De woorden uit de boeken van Iris gaven niet alleen betekenis aan mijn eigen ervaringen, maar vooral ook aan die van talloze cliënten. Het maakt zichtbaar wat aan de buitenkant onzichtbaar lijkt. Dat is zo helpend voor professionals die voelen dat er iets niet pluis is maar hier de vinger niet op kunnen leggen. Sinds ik ben gaan werken met de kennis en materie uit de boeken merk ik dat de ene na de andere client stilvalt. Waar alles wat ik eerder teruggaf niet echt aan leek te komen, blijken de nieuwe inzichten altijd raak. Puzzelstukken vallen op hun plek. Dat is noodzakelijk om aan werkelijke heling en verwerking toe te kunnen komen.’
Ruim vijftig paar ogen kijken mij verwachtingsvol aan. Het is de week van de kindermishandeling en ik geef vanmiddag live een gastcollege als ervaringsdeskundige over de impact van psychische en emotionele mishandeling door destructieve ouders. Studenten pedagogiek, verpleegkunde, pabo, jeugdzorg en fysiotherapie willen graag weten hoe ik dit heb ervaren en hoe zij dit kunnen herkennen in kinderen waarmee zij later als hulpverlener gaan werken.