Veel slachtoffers van emotionele en psychische mishandeling zitten in een ongezonde, onveilige of traumatiserende situatie. Dat blijkt uit wetenschappelijk onderzoek, uit de duizenden getuigenissen van slachtoffers die ons de afgelopen zeven jaar hebben bereikt en uit de klinische ervaring van psychologen, therapeuten en andere behandelaren. Slachtoffers lopen in de jeugdzorg, de GGZ en het familierecht tegen allerlei problemen aan: verkeerde beslissingen, niet-passende hulp, eenzijdige benadering van ‘vechtscheidingen’, getraumatiseerde kinderen, jarenlange zoektochten naar de juiste hulp en ernstige gezondheidsklachten.
Goed dus dat Tweede Kamerleden Kirsten van den Hul (PvdA), Nevin Özütok (Groen Links) en Vera Bergkamp (D’66) interesse toonden om zich te laten informeren door ervaringsdeskundigen en experts zoals het Verdwenen Zelf. Ze hebben daarnaast maar liefst 22 vragen over psychische mishandeling ingediend bij de regering, een teken dat ze de problematiek serieus nemen. En de antwoorden van de minister op hun vragen zijn inmiddels bekend. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de antwoorden blinken uit in vaagheid en onbegrip van de realiteit.
Ontwijkend antwoord
De antwoorden starten hoopgevend. De minister zegt dat psychische mishandeling zeer ernstig is en dat ‘elke vorm van mishandeling onacceptabel is’. Dat zijn duidelijke uitspraken. De minister geeft ook antwoord op wat de definities zijn die de overheid van psychische mishandeling hanteert: het betreft onder andere intimideren, isoleren, manipuleren, vernederen, controleren, bedreigen, kleineren etc. Psychische mishandeling is net als seksueel en fysiek geweld een onderdeel van de definitie van huiselijk geweld.
Wat doet de overheid echter specifiek aan psychische mishandeling? De minister geeft aan dat er ‘niet één generieke aanpak van psychische mishandeling’ is. Dat hoeft ook niet zegt de minister ‘omdat de relaties tussen plegers en slachtoffers verschillend van aard kunnen zijn en daarom een verschillende aanpak behoeven.’ Een wat onbegrijpelijk en ook ontwijkend antwoord: de minister gaat namelijk niet in op welke verschillen er concreet zijn en hoe die moeten worden aangepakt.
Bestaand beleid
De minister somt verder het al bestaande beleid op: de betrokken instanties, voortgangsrapportages, onderzoeksrapporten, programma’s en de wet- en regelgeving. Dit beleid gaat echter om huiselijk geweld en kindermishandeling in het algemeen. De minister gaat nergens in op hoe de overheid specifiek psychische mishandeling aanpakt terwijl op dat vlak nu juist veel kennislacunes zijn en een gebrekkige aanpak slachtoffers parten speelt.
Het probleem is immers dat de overheid impliciet alleen fysieke incidenten als mishandeling ziet en niet het patroon van dwingend en controlerend gedrag. Het beleid schiet ernstig tekort. Door alleen bestaande organisaties en projecten te noemen, gaat de minister bovendien voorbij aan wat misgaat, en wat er nog moet gebeuren, zoals kennis en deskundigheidsbevordering stimuleren bij professionals. Doordat deze expertise nog ontbreekt bij veel professionals, is het patroon van emotionele en psychische mishandeling immers moeilijk te herkennen en concreet aan te pakken.
Zonder aangifte
De drie Kamerleden vroegen naar de petitie “Maak psychisch geweld strafbaar”, waaraan het Verdwenen Zelf vorig jaar ook aandacht heeft gegeven. De minister stelt: psychische mishandeling is al strafbaar, een slachtoffer kan aangifte doen. Dat is in tegenspraak tot de vele getuigenissen die ons bereiken. Als slachtoffers bijvoorbeeld aangeven dat ze emotioneel en psychisch mishandeld worden, is de reactie van professionals meestal dat slachtoffers naar hun eigen aandeel in de situatie moeten kijken, dat ze een communicatie- of zorgtraject moeten volgen met de dader of dat het slachtoffer niet ‘de andere ouder zwart mag maken.’
Daarmee ontkennen de betrokken professionals dat deze getuigenissen van emotionele en psychische mishandeling huiselijk geweld betreffen, wat een strafbaar feit is. Veel professionals nemen deze getuigenissen van huiselijk geweld niet echt serieus: ze melden ze niet bij instanties en er volgt meestal geen onderzoek. De ervaring leert daarnaast dat politieagenten een aangifte meestal niet opnemen als het om psychische mishandeling gaat, maar alleen als er een fysiek of seksueel ‘incident’ heeft plaatsgevonden. En het OM vervolgt de zaak niet zonder aangifte.
Bedreigd of gedwongen
De huidige wetgeving lijkt slachtoffers een kleine, voorzichtige opening te bieden:
Aangifte doen kan op basis van artikel 300 Sr, eerste en vierde lid, gericht op respectievelijk het ‘toebrengen van pijn of letsel’ en het ‘opzettelijk benadelen van de gezondheid’. Het Gerechtshof van Den Haag heeft dit in een arrest bevestigd. Daarnaast kan psychisch geweld strafbaar zijn wanneer het binnen de reikwijdte van artikel 284 Sr (dwang) of artikel 285 Sr (bedreiging) valt… Indien iemand slachtoffer wordt van psychische mishandeling kan hiervan melding of aangifte worden gedaan bij de politie. Het is vervolgens aan het Openbaar Ministerie (OM) om te bepalen of vervolging opportuun is… Ook in de Jeugdwet en de Wmo is psychische mishandeling opgenomen in de definitie van kindermishandeling en huiselijk geweld.
Het vraagt dat slachtoffers ondubbelzinnig kunnen aantonen dat hun gezondheidsklachten veroorzaakt zijn door de dader. Dat aantonen is niet eenvoudig: gezondheidsklachten kunnen immers verschillende oorzaken hebben. Alleen als slachtoffers fysiek bedreigt of ergens toe gedwongen zijn, en ze hebben duidelijk bewijs, kunnen ze daar aangifte van doen. Dat geldt ook voor stalking, dat is strafbaar (‘belaging’ in juridische termen). Al die andere vormen van huiselijk geweld, zoals controleren, financieel of juridisch misbruik, manipuleren, denigreren of intimideren, zijn niet strafbaar. Laat staan het geheel, het patroon van destructief gedrag.
Driedubbele ontkenning
De minister ziet echter geen problemen. Hij zegt dat “er reeds voldoende wettelijke mogelijkheden zijn voor ketenpartners van binnen en buiten de strafrechtketen om psychisch geweld gezamenlijk aan te pakken.” De onderbouwing hiervan ontbreekt echter. Hoe weet de minister of dat voldoende is? De onderbouwing vanuit de praktijk en het wetenschappelijk onderzoek ontbreekt.
De minister herhaalt vervolgens ondubbelzinnig dat er niets aan de hand is met de strafrechtelijke vervolging van psychische mishandeling: “Ik deel de veronderstelling dan ook niet dat het niet mogelijk is om hiervan aangifte te doen. Ook deel ik de veronderstelling niet dat mogelijk slachtofferschap daardoor niet herkend wordt en dat de opsporing en vervolging zich daardoor ten onrechte en onvoldoende zouden richten op de bestrijding ervan. Ik deel daarom ook de mening niet dat dit tot verwarring en frustratie kan leiden bij het doen van aangifte.” Een driedubbele ontkenning van wat veel slachtoffers meemaken.
Bewijsbaarheid lastig
Ondanks dat (tien)duizenden slachtoffers schrijnende ervaringen hebben, geeft de minister aan dat het ministerie, het OM en de politie “geen signalen ontvangen dat er specifieke problemen bestaan in de strafrechtelijke aanpak van psychische mishandeling.” Wetenschappers, ervaringsdeskundigen en experts echter wijzen er telkens op dat er wel ernstige problemen op dit vlak bestaan. Neem bijvoorbeeld het dringende advies van de Raad van Europa dat de Nederlandse regering veel meer moet doen aan het opsporen, vervolgen en aanpakken van psychische mishandeling. Datzelfde staat in het Kinderrechtenverdrag en het Verdrag van Istanboel (een verdrag tegen geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld). Het is, door het ontbrekende beleid, slechts één keer in Nederland gelukt om een dader wegens psychische kindermishandeling te veroordelen. Voor psychisch partnergeweld is nog nooit iemand veroordeeld.
De minister erkent dat het bewijzen van psychische mishandeling moeilijker is dan dat van fysiek of seksueel geweld. Het vervolgen ervan vereist bewijs van ‘het opzettelijk toebrengen van pijn en/of letsel’ en de ‘opzettelijke benadeling van de gezondheid’. Het is best moeizaam om dat te bewijzen. Voor fysiek geweld is een door een arts opgestelde letselverklaring nodig, naast de aangifte en eventuele getuigenverklaringen. Een medische letselverklaring is niet van toepassing bij psychische mishandeling en dat maakt de bewijsbaarheid lastiger.
Buitenlandse voorbeelden
Maar het is niet onmogelijk volgens de minister: ‘Voorstelbaar is dat door deskundigen vragen worden beantwoord over de psychische gevolgen en eventuele schade voor het slachtoffer.’ Voor het bewijs kan bijvoorbeeld gebruik gemaakt worden van rapporten van deskundigen waarin zij beschrijven dat ‘de bejegening van het slachtoffer in de thuissituatie getypeerd kon worden als emotionele verwaarlozing’. Een rechter kan het vervolgens ‘aannemelijk achten dat hierdoor psychische schade is ontstaan’. Een vrij schrale troost, zo lijkt, in bovendien zeer voorzichtige bewoordingen. Dat de minister verwaarlozing en mishandeling als hetzelfde ziet, is tekenend. Er zit toch echt een inhoudelijk en juridisch groot verschil tussen beide vormen.
Onduidelijk is ook of de minister heeft gekeken naar de succesvolle wetgeving op dit terrein in landen als Groot-Brittannië en Frankrijk. In deze landen zijn veel meer meldingen, arrestaties en vervolgingen van psychische mishandeling. Professionals zijn in deze landen getraind in het herkennen en aanpakken ervan. Deze landen hebben veel kennis van wat werkt, en wat niet werkt. Verbetering van wetgeving is niet alleen nodig, maar ook zeer wel mogelijk.
Pijnlijk
De minister erkent dat het herkennen van psychische mishandeling ‘lastig’ is voor professionals. Hij geeft aan dat de komende maanden de voor professionals verplichte Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling geëvalueerd zal worden en dan gaat hij kijken of er vervolgstappen moeten komen. Eind van het jaar informeert hij de Tweede Kamer hierover. Dat is een toezegging, maar het klinkt weinig concreet.
Overheden willen cijfers hebben: beleid moet wel onderbouwd worden. Registreert de politie en het Openbaar Ministerie psychische mishandeling? Het antwoord is nee. Van onderscheid maken tussen fysieke en psychische mishandeling ‘wordt de registratie minder zuiver doordat de foutmarge toeneemt.’ En daarnaast ‘levert het een grote administratieve belasting op, waardoor deze registratie onwenselijk is.’ Een pijnlijk en ontwijkend antwoord: de politie heeft immers tientallen registratiecategorieën. Als iets belangrijk is, zoals winkeldiefstal of burenoverlast, dan registreren ze het.
Vrijblijvendheid
Aan de positieve kant zegt de minister over het gebrek aan cijfers wel dat er ‘momenteel wordt gewerkt aan de verbetering hiervan.’ Onduidelijk weer is wat dat betekent: hij zegt niet wat die verbetering concreet inhoudt. Veilig Thuis, de instantie waar een slachtoffer huiselijk geweld kan melden, registreert psychische mishandeling wel. Daar is blijkbaar aandacht voor de registratie van psychische mishandeling, ondanks de administratie die het vergt. Deze instantie ziet de noodzaak ervan.
De minister stelt verder dat hij ervaringsdeskundigen van huiselijk geweld en kindermishandeling betrekt in zijn beleid. Helaas gaat hij niet in op of daar slachtoffers van emotionele en psychische mishandeling bij zitten. En hij heeft ‘een handreiking ontwikkeld voor gemeenten om ervaringsdeskundigheid in te zetten bij de aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling (inclusief psychische mishandeling).’ Een handreiking voor gemeenten is natuurlijk een stap vooruit en biedt de mogelijkheid om gemeente hierop aan te spreken. Het is echter geen juridisch of wetgevend middel. Een gemeente hoeft er niks mee te doen.
Deel je expertise
Om het kort samen te vatten: volgens de minister is psychische mishandeling in theorie strafbaar, kan een slachtoffer in theorie aangifte doen en is het mogelijk te bewijzen. Maar de weerbarstige praktijk onderschrijft dit niet. Aangezien nauwelijks bijgehouden wordt hoe vaak psychische mishandeling voorkomt en de overheid niet weet of mensen aangifte willen doen, ziet de minister geen aanleiding om iets te doen. Hij geeft hiermee blijk van een groot gebrek aan inzicht in de problematiek en de ernst van psychische mishandeling. De feiten wijzen immers uit dat slachtoffers talloze problemen hebben, teveel mensen nog steeds het slachtoffer worden van psychische mishandeling en dat het de overheid bijna een miljard euro per jaar kost aan traumazorg en verzuim op werk bijvoorbeeld.
Hoewel we niet het idee hadden dat deze Kamervragen veel zouden opleveren, is het toch jammer dat de minister er vooral juridisch over spreekt, nauwelijks concrete toezeggingen doet en geen kennis lijkt te hebben van de schrijnende situatie van veel slachtoffers. Er is een groot gat tussen wat slachtoffers ervaren en wat de minister zegt. Het is tijd dat de regering zich hier rekenschap van gaat geven. Het Verdwenen Zelf zal hier aandacht aan blijven geven, want dat blijft zeer nodig gezien deze antwoorden.
Daarnaast is het helpend als ook experts en professionals zich uitspreken: alleen de getuigenissen van slachtoffers zijn niet voldoende om de Tweede Kamer in beweging te krijgen. Als professional kun je de leden van de vaste Kamercommissie van Justitie & Veiligheid of hier de leden van de vaste Kamercommissie van Volksgezondheid & Welzijn vinden. Deel bijvoorbeeld je professionele expertise en ervaringen met hen, zodat de signalen ook daar bekend worden. Dit helpt om een ernstig probleem op de kaart te krijgen dat al te lang genegeerd wordt.
In een huwelijk vastzitten met kinderen onder 16 waarbij dit plaats vind is verschrikkelijk. En wat je ook doet/deed, de deur zit dicht. En inderdaad hulpverlening kijkt alleen naar jou en wat jij kan doen om de situatie te verbeteren. Gevolg: je raakt nog dieper in de shit, want wat je ook doet het helpt toch niet. Weggaan, onmogelijk! Je bent geestelijk en uiteindelijk ook fysiek kapot. Weggaan voordat de kinderen 16 zijn betekent onherroepelijk een vechtscheiding. Die stok zal mee geslagen worden, om je te straffen. En raad dan wie er als gek wordt weggezet.
Complete ramp. Ga je weg dan zijn je kinderen de pineut, en in mijn gevoel was ik de hoofopvoeder qua tijd en aandacht. Van zijn kant kwam weinig tot niks uit zichzelf. Gelukkig nu weg, maar ben fysiek en geestelijk nog niet in orde. Onbegrijpelijk hoe dit soort mensen functioneren. En alles achter de voordeur, voor de buitenwereld een nette man zo op eerste gezicht. Ben je gedwongen langer met hem om te gaan dan kan er wel wat opvallen. Ik was helaas verkeerd geprogrammeerd vanuit mijn jeugd en een makkelijk slachtoffer. Kortom, er is zeker werk aan de winkel voor mezelf. Ik heb echter geen enkele schuld aan wat mij bewust is aangedaan. Ik noem mijn ex dan ook een zielloze man. Een leeg omhulsel zonder ziel. Heb ook een paar keer zijn ware gezicht gezien toen het masker afviel en er nog geen andere was opgezet. Die ogen, die vergeet ik nooit meer. Doodeng. Gewoon dood en leeg, compleet zwart.
“Kies voor jezelf, ga bij mij weg, als je me werkelijk kent dan zul je me niet aardig vinden” zei hij. Dat was het begin van zijn “ziek” zijn. Nu weet ik beter. Hij is inderdaad ziek, ernstig geestesziek. Functioneert echter voor de buitenwereld compleet normaal. Enge mensen. Heb dan ook geen enkel contact meer.
Hoi, ik ben zelf 31 jaar getrouwd geweest waarvan de geestelijke mishandeling zeker de afgelopen 12 a 15 jaar is geweest als ik het nu terug kijk. Ik zit nu in scheiding, hij kreeg blijkbaar niet genoeg “voeding” van mij. De laatste weken werd ik min of meer genegeerd. En hij wilde scheiden, had onderdak gevonden bij een “collega”, hij wilde mij niet vertellen waar hij zat. Blijkt zijn nieuwe vriendin te zijn. Vorig jaar ben ik ziek geworden, “onverklaarbare lichamelijke klachten”, daarna burn-out gekregen 1 jaar lang, daarna dacht ik kan niet meer, ik ben op. “Wie ben ik” dacht ik, ik wist niet meer wie ik was. Langzaam uren opgebouwd met werken, daar werd ik wel normaal behandeld. Onze zoon van 24 jaar komt nu ook uit zijn schulp, hij heeft er ook veel last van gehad en is ook met zijn eigen verwerkingsproces bezig van het intimiderende negatieve gedrag naar hem toe. Wat blijkt: ik mag er zijn! Zo voelt het nu, loop nu wel bij een psycholoog en krijg binnenkort emdr therapie. Mijn ex wil mij geestelijk en financieel kapot maken, tijdens de vechtscheiding. Ze gaan net zolang door totdat je aan de grond zit. En heel herkenbaar “die ogen die blik” een paar weken voordat hij wilde scheiden zei hij op een verbaal intimiderende toon: “Ik wil leven, ik heb ook recht op geluk.” En dan die blik! Zo eng, sindsdien ben ik nog banger voor hem! Die blik zo intens gemeen vol haat, dat vergeet ik nooit meer. Ik weet zeker dat hij geestelijk een stoornis heeft. Ik zie nu pas in dat een “normaal” mens zich niet zo gedraagt.
Dit maak ik nu precies hetzelfde mee.
Nu mijn zoon ook nog in therapie is moeten wij het helemaal ontgelden. Hij neemt gewoon de bezoek momenten af terwijl al een jaar lang geen enkel moment wil inspringen met bijv zwemles of van school halen. Om het weekend is de regeling en daar heeft hij nu schijt aan en ik krijg de verwijten om mijn oren dat ik niet goed voor mijn kinderen zorg
Precies dit heb ik 15 jaar mee gezeten, laatst zei hij “ik ben jou niet waard ik ben gevaarlijk, ik ben een viezerik die van alles flikt ik geef je niets meer dan pijn”! Daarna draaide hij de woorden weer om binnen 1 min… ik ben 15 jaar psychisch mishandeld zowel door hem en zijn moeder het meest.
Kom je in een vechtscheiding terecht, een jaar dadelijk, en hij is nog steeds niet klaar met zijn oorlog/strijd, het zwart maken, kleineren overal en alleen maar roddelen over mij! Laatst ben ik zwaar mishandeld ik werd met vuisten op mijn hoofd geslagen en getrapt in mijn buik waarvan ik een bloeding kreeg! Pogingen tot moord er ligt zoveel bij de politie.
Uiteindelijk ben ik de gek, en lig ik met mijn 2 kinderen bij verschillende instanties door hem! Ook word ik door instanties als gek bekeken… hij is het slachtoffer, zo doet ie zich voor, ik ben een levend lijk geworden dankzij hem NARCIST! Ik ben al die instanties die op me afkomen zat en moe. Ze maken het erger en moeilijker voor me in het leven… ik ben er kapot van en ze zijn super eng ja! Ik wil zijn gezicht nooit meer zien, het verbeelden al geeft mij angst! Ik ben vertrouwen kwijt, ik vertrouw niemand meer, ik heb trauma’s opgelopen, mijn hele leven is zuur gemaakt en gaat ook door wanneer word ik gehoord vraag ik me af… psycholoog heeft er een melding van gemaakt dat het serieus genomen moet worden.
Die blik in de getuigenissen is ook wat mij nog steeds raakt tot in het diepste van mijn ziel, een spottende blik die je lijkt uit te lachen zonder enig gevoel, en het maakt me kwaad op mezelf dat het me blijft raken. De machteloos is zo herkenbaar, ondertussen zit ik al meer dan 3 jaar in een vechtscheiding met 4 minderjarige kinderen en blijft hij overal waar het ook maar ietwat mogelijk is controle uitoefenen over mij. Het doel is al jaren duidelijk, mij kappot krijgen en me onbekwaam te laten verklaren als moeder, dat laatste heeft hij zelfs ooit letterlijk met mijn eigen moeder besproken. Gelukkig heeft hij waar ik nu woon contactverbod, maar ook dat maakt het moeilijk want er zijn nog steeds de kinderen, waarbij er tot nu toe alleen duidelijk psychisch geweld is uitgeoefend naar één van hen toe. Omdat de twee oudste adolescenten zijn laat ik ze dan toch op bezoek gaan tegen het contactverbod en ook al kan hij bezoekrecht aanvragen dat weigert hij. Hij verkiest ervoor dat ik tegen de lokale wet in ga … Nu lees ik dat hij je in België eerst in een psychiatrie moet krijgen voor je een klacht kan indienen. Dat is toch compleet absurd. Psychisch geweld is niet minder zwaar dan fysiek geweld. Het heeft jaren geduurt om terug zelfvertrouwen te krijgen, terug te beseffen dat ik echt wel een sterke madam ben en niet die persoon die hij me wijsmaakte dat ik was.
Mijn borderline zus met narcisme en psychopathie, met schulden, van iedereen gejat, weg studiegeld,
gejat van kinderen en dan hebben we het niet over de rest…
manipuleren manipuleren, over mijn geld heb ik het niet gehad. ben ernstig ziek van dit alles geworden
Vriendelijke groet van Maria.
Heb na 13 jaar eindelijk de kracht gevonden om voor mezelf en mijn 3 kinderen op te komen. Ben nu 3 jaar gescheiden, maar nog steeds gedwongen om met mijn ex, die mij en de kinderen geestelijk kwelt, samen te wonen. Wijkteam, veilig thuis om hulp gevraagd. Maar niemand die je kan helpen, want het is geestelijke mishandeling en geen fysieke mishandeling. Mijn kinderen en ik hebben blijkbaar geen recht om gelukkig te zijn en geholpen te worden.
Help, ik zit gevangen uit eigenwil. Ik kan gewoon niet ontsnappen. Partner Narcist ergste graad, gokverslaafd. Ik mag zelfs nt bewegen als hij in huis is. Geen lawaai maken of het benauwende gevoel in mij blijft weer vr ettelijke dagen duren. Ik heb een moeder die ook narcistisch is en mijn vader is verblind erdoor en heeft haar spel v mij links te laten liggen nt door. Ik leef in armoede, ik kan zelfs nt om hulp zoeken. Iedere dag heeft hij wel iets nieuw. Laat staan de vermoeidheid die des te erger wordt. Mede ook telkens een hardere strijd om energie te vinden en hopen op een dag zonder angst. Ik wil geen slaag meer, gebroken rib. Blauwe ogen. Iedere euro moeten verantwoorden en zijn taxi spelen omdat hij geen rijbewijs meer heeft. Onder dwang dingen uitvoeren tegen mijn wil of anders gemanipuleerd worden tot je wel moet toegeven. Geen beetje hulp in huis en tot het vuilste onrespectvol blijven bevuilen op n manier die nt menswaardig is. Ik kan gewoon nt mee met het tempo van opruimen. Geen stofzuiger als hij th komt, kortom alles moet gedaan zijn wanneer hij thuis komt om 14u. Ik slaap tot 12u v oververmoeidheid. Mijn ouders wonen in Knokke, ze kunnen mij in een vingerknip hieruit halen. Maar nee, ik verdien dit volgens mijn moeder omdat ik een lastige baby was!!!
Beste Jane D, wat erg voor jou dat je in deze situatie terecht bent gekomen. Het is ook moeilijk om hieraan te ontsnappen, maar uiteindelijk wel mogelijk. Vooral het tweede boek van Iris (Je leven in eigen hand – hfst 5) gaat uitgebreid in op wat er bij komt kijken om weg te gaan. Vooral sterkte gewenst!
Hallo Jane D,
Ik wil je eerst een hele dikke knuffel geven!
Daarnaast wil ik je vragen… zijn er kinderen in het spel? Zo niet zorg dat je alle belangrijke spullen pakt en ga naar een blijf van mijn lijf huis en doe aangifte van mishandeling. Ga overal hulp inschakelen. Politie kan je ook bellen ipv naar ze toe gaan bel de huisarts op en vertel je situatie daar.
Jij kan dit💪🏻
Ik hoop dat je er wat aan hebt
Dank je voor je knuffel. Politie al meer dan 15 aangiftes, dokter weet er van en doet haar best maar weet ook niet het juiste contactorgaan. Ik heb al ettelijke pogingen gedaan om ten rade te gaan. bij een CAW maar geen repliek. Het is nog maar 2 dagen geleden het zal er wel druk zijn. Ik ben met urgentie van de 106 doorverwezen. Hier lig ik weer opgesloten in mijn kamer, niemand waar ik steun aan heb of dit nog maar begrijpt. Het spelletje tussen boeman en lief zijn wordt korter met periodes van uren ipv dagen nu. Mijn psyche is in de war aan het geraken. Ik vergeet veel, ik dissocieer, ik ben werkonbekwaam maar net niet genoeg om te kunnen alleen wonen. Normaal zou ik volledige uitkering van het Fod moeten krijgen. Maar dit valt te zien hoe de dokter zijn kennis op dit gebied al wat meer ingeburgerd is..Ik mag het huis niet verlaten, niet makkelijk om ergens te geraken. Na een tijdje durf je gewoon niet meer buiten. Dit al eens gezien? https://www.youtube.com/watch?v=lGaNMIm0few&list=PLTVChe0KbIh0Zbjspu7o1OARAdPwEuJRF&index=2
Ook laat hij hier nachts mensen komen en ik weet het zeker alleen kan ik het niet bewijzen. Ik voel me al maanden niet meer thuis in eigen huis. Mijn enige vraag aan hem was aub neem me mijn thuisgevoel niet af voor de rest van mijn leven. Doe je zaakjes buiten en laat mij hier mijn safe plekje houden. Ook al lukt het niet tussen ons, gewoon van mens tot mens. Ik lijdt aan Ptsd, angst etc
Ook ik kom uit een relatie, 31 jaar getrouwd geweest ik ben geestelijk mishandeld de laatste drie jaar de jaren ervoor als ene sloof behandeld, narcisme, hij ontkent alles. Helaas en gelukkig voor mij waren mijn zoons getuige en hebben mij daar uit huis weggehaald. Ik heb om hulp gevraagd slachtofferhulp alles, kreeg het advies om aangifte te doen. Verder niets, het advies om geld veilig te stellen voor me zelf heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Vechtscheiding met de meest nare dingen, ik word nog steeds zwart gemaakt, meneer is eentje die zich zachtaardig opstelt, nu met de engelen kan praten en opdrachten voor ze mag doen, maar ondertussen ben ik er nu achter dat hij een rasechte narcist is. Hij kan snel huilen om maar te laten zien hoe fijngevoelig hij wel niet is.
Hulp krijg je niet, ik ben ontzettend veel geld kwijtgeraakt aan rekeningen voor mn advocaat, en ik heb gevochten voor wat ik waard was maar nog alles verloren. Er wordt gewoon gezegd, rechter kijkt niet naar de waarheid alleen maar wat voor hem ligt. Dus baan opzeggen zodat er minimale alimentatie wordt betaald dat kan in Nederland gewoon, hij heeft zelfs daarmee mij nog tot op het bot kunnen kwetsen en vernederen.
Woonde binnen een jaar al weer samen met zn nieuwe vriendin, ook dat moest ik allemaal maar goed vinden, gewoon in mijn eigen huis, dingen kunnen gebeuren werd er gezegd door hem, sloten werden veranderd, heel boekwerk kan ik erover schrijven, maar hulp…… NEE, van niemand.
Woon nu samen met mn twee zoons, die het beiden erg zwaar hebben met alles wat er gebeurd is, moet nog de laatste rekeningen betalen van mn advocaat, we spreken over meer dan €20.000 wat het me al gekost heeft. Dus dit soort berichten maken me verdrietig zelfs mn rechtsbijstand kon ik niet gebruiken want was van ons samen, echt ik ben door alles en iedereen in de steek gelaten.
Ik weet dat het heel dubbel is, zeker omdat ikzelf ook onacceptabel heb gehandeld op een bepaald moment toen ik in fight of flight terecht kwam na maanden niets goed te doen. Maar zoals hier staat, ook al ga je naar de politie, om zowel jezelf als je partner te beschermen, zij zien niet direct een probleem en vullen zelfs geen aangifte in. Maar die keer dat ik uit pure wanhoop door sloeg… permanent een stempel op mijn hoofd en een mooie stok voor mijn partner om te gebruiken. Precies of ik voel mij daar niet slecht om. Weinig vrienden nog, amper familie, hobbies interresseren me niet meer, geen van ons doet genoeg voor de kids, ik draag 75% van het huishouden maar o wee als ik eens kritiek heb, in plaats van te praten wordt ik aangevallen, soms denk ik dat het express is in de hoop dat ik nogmaals uithaal. Zelfs mijn stem verheffen van ‘stop daarmee’ mag niet. Dreigen met scheiden, al dat dit voor de kids helemaal een merd zal zijn (eentje heeft autisme, 4 en 5).
Ikzelf heb al therapie gevolgd, ze mee naar relatietherapie genomen (maar als ze niet wil er niet in geloofd…), ik loop op eierschalen om geen ruzie uit te lokken, ook al komt dat dan soms nog uit onverwachte hoek door iets stom.
Al wat ik dan nog kan doen is als het te erg wordt mij afzonderen en wenen of het op mezelf uitwerken. Nochtans ben ik zeker als ze het is van een ander zou horen dat er 2 mensen zijn, en niet enkel ik, dat dit al zou helpen. Maar zij ziet emotioneel aanvallen niet als probleem. Ik ben op.
Ik herken het SB. Het primitieve brein dat het overneemt, de overlevingsreflexen.
Ik ben ook boos geworden omdat ik mij tijden niet kon zelf verdedigen en dit kan inderdaad expres zijn om te provoceren, je uit te lokken en wat meestal al eerder gebeurd. Pas je op? want mijn narcist heeft het misbruikt om een rechtszaak aan te spannen <3 – knuffel
Hoe kan je voor zo iets opletten, zou het narcisme zijn. het is in elk geval een rollercoaster. Als ik dan bijna echt afhaak gaat het plots weer wat beter (alle ja, ver van wat het zou moeten zijn maar genoeg om een verademing te hebben)
Nu ik heb wel manieren gevonden om daar niet terug in te vallen, of dat die zo goed voor mezelf zijn is dan nog de vraag maar beter dan als schuldige te worde bestempeld als ge alleen maar goed wil doen.
Toch bedankt voor de reactie.
Ik heb je boodschap gelezen SB en ik ondervind dagelijks je pijn. Mijn vriendin doet hetzelfde. Haar grootste controle over mij is onze zoon. Aangezien ze Duits staatsburger is kan ze zo naar duitsland verhuizen en hem meenemen. Volgens mijn advocate is de kans groot dat ze nog wint ook als ze zou verhuizen. Ik leef al 5 jaar onder continue bedreigingen en met dagelijkse gaslighting, vernedering, beledigingen leugens en alle andere typische narcistische trekjes en truuken. Op eierschalen lopen hielp niet, grenzen stellen helpt niet en “weglopen” kan, maar tegen een onaanvaardbare kostprijs. Ik leef de laatste twee jaar met de continue angst dat ik mijn grootste geluk niet meer dagelijks, of zelfs lang niet meer zou zien. Zelfs met psychologische begeleiding ben ik langzaam aan volledig kapot gegaan/aan het gaan. Moesten de “mentale blauwe plekken” zichtbaar zijn, ze zat al in de gevangenis. Maar helaas, onze pijn is niet zo eenvoudig zichtbaar. Ik hoop dat jij en je kinderen gelukkig worden of op zijn minst voldoende rust vinden in jullie eigen storm. Je bent niet gek. Je bent niet wat ze zegt dat je bent. Je staat alleen, maar vanaf vandaag staan we minstens alleen met twee.
Mijn hart brak afgelopen week. Mijn lieve lieve dochter gaf aan, dat ze niet op haar gemak voelde bij mama. Op haar iPad kwam ik er achter, dat het nog erger was… filmpjes, waarin ze aangeeft, dat ze haar moeder niet vertrouwd, en eigenlijk niet langer met haar alleen thuis wil zijn. Afgelopen week kwam er de opmerking bij ‘ik hou niet van haar’. De filmpjes zijn zo hard. Zo confronterend. Ik kan wel janken. Een radeloze vader, dat ben ik…
Ziek, hoeveel ellende hier voorbij komt en hoe slachtoffers steeds aan het kortste eind trekken. Bah!
Ik kom uit een 5 jarige relatie met een Cubaan die ik notabene zelf met moeite hier heen heb gehaald. Ondanks mijn onderbuikgevoel trapte ik steeds in zijn mooie woorden en leugens. Inmiddels ben ik €40.000,- a €50.000,- armer. We hebben een zoontje van 2 jaar waar hij nooit iets voor gedaan heeft. Afgelopen jaar is hij op een visum ivm relatie hierheen gekomen en kwam zijn ware aard steeds meer naar boven. Hij heeft me emotioneel kapot gemaakt. Slachtofferhulp gaf aan na mijn verhaal aangehoord te hebben dat het leek op narcisme. Raadde mij aan om te checken of ik herkenningspunten zag. Nou, bijna alles! Gaslighting waar ik nog nooit van gehoord had etc. Destijds had hij de kans ons kind te erkennen, maar had daar geen interesse in. Te veel moeite. Nu hij geen verblijfsrecht meer heeft wil hij met alle geweld wel erkenning terwijl hij niets om t kind geeft. Omdat hij illegaal is en geen/weinig geld heeft krijgt hij een gratis advocaat. Familierecht valt natuurlijk buiten mijn rechtsbijstandspakket dus ik kan alles zelf gaan schokken. Zit door die emotionele uitbuiting ook nog zonder werk en in een verbouwing waar de rekeningen nog van gaan komen. Me altijd de pleuris gewerkt en nu kan die illegale narcist die al zo veel geld afgetroggeld heeft en vanaf het begin een schijnrelatie met mij is aangegaan ook nog mijn lieve kindje verpesten. Het lijkt alsof ik geen rechten heb en hij alles toegeschoven krijgt. Ik ben emotioneel en lichamelijk uitgeput en nog steeds aan het vechten voor mijn kind. Weet iemand waar ik terecht kan om te zorgen dat een rechter hem geen erkenning van ons kind toekent? Ik wil niet dat hij zo’n onschuldig kindje kan verpesten alleen voor zijn eigen gewin, terwijl ik hem al alles heb gegeven en hij mij alleen maar ellende bezorgd heeft. (Behalve ons kindje dan). Wat kan ik doen om mijn kind te beschermen en mijn ex het liefst het land uit te krijgen? Ik ben radeloos!
Hoi Emo,
Wat naar om te lezen allemaal. Via het contactformulier kun je een berichtje sturen aan het secretariaat voor een paar namen/adressen van advocaten die je wellicht kunnen helpen.
Ik begrijp heel goed dat je je kindje zoveel mogelijk wil beschermen. Omdat veel slachtoffers in een vergelijkbare situatie zitten en er veel vragen bij ons binnen kwamen, heb ik hier in mijn tweede boek een heel hoofdstuk aan geweten. Sowieso is het boek ‘Je leven in eigen hand’ heel uitgebreid, en hoofdstuk 6 (‘Hoe bescherm ik mijn kinderen’) lijkt me belangrijk voor je. Hier staan veel adviezen in hoe met de problematiek om te gaan. Daarnaast vind je in het boek veel ervaringsverhalen van mensen die hun weg hebben gevonden en veel adviezen hoe jezelf overeind kan blijven.
Op onze andere website vind je meer informatie over het boek (zie ook diverse recensies):
https://verdwenenzelf.org/je-leven-in-eigen-hand/
Heel veel sterkte en hartelijke groet,
Iris
Beste Emo,
Ik zit precies in hetzelfde probleem. Maar dan vele malen erger.
Ook ik heb iemand uit turkije hiernaar toe gehaald. Waarvan 2 kinderen,ik ben er achter gekomen dat het een narcist is.
Ik wist niet wat ik las precies hij hoe het beschreven is.!
Ik ben diep in de schulden gezet,en meneer is ervan door met 3 bedrijven. Overheid doet er niets mee hij heeft een dikke dossier bij de politie.
Zelfs zijn verblijfsvergunning is verlengd terwijl hij geen donder geeft voor zijn kinderen. Alimentatie wordt niet betaald nix.
Overal heeft ie me als gek aangegeven ze geloven er ook nog in terwijl alles bekend is met bewijzen wat ie allemaal flikt.
Hoi Can,
Wat een ernstige situatie, heel naar voor jou. Wij krijgen al jaren veel getuigenissen binnen over financieel misbruik, ingebed in narcistische mishandeling. Op onze website voor slachtoffers kun je ons aanbod bekijken waar je misschien wat aan zou kunnen hebben. Via het contactformulier kun je een berichtje sturen aan het secretariaat voor een paar namen/adressen van advocaten die je wellicht kunnen helpen.
Sterkte! Je staat er niet alleen voor.
Iris
Hallo,
Ik ben zelf momenteel herstellend van emotonieel geweld. Het emotoniele geweld is voor mijzelf zichtbaar geworden toen ik naar de middelbare school ging.
Hier ben ik sinds kort achter gekomen(Ik ben momenteel 30 Jaar). Omdat er een slechte tot geen opvoeding is geweest, was het voor mij heel lastig om alles(het emotioneel geweld) duidelijk te plaatsen voor mijzelf. En dus ook naar ander mensen duidelijk te maken.
Hierdoor ben ik tot mijn 30ste leven jaar als het “probleem” gezien. Heel vaak voor mijzelf proberen op te komen. Maar door mijn beperkte ontwikkeling werd daar weinig mee gedaan.
In plaats daarvan werd ik als pyschotisch bestempeld. Deze stempel heb ik 10 jaar lang mee gedragen.
Op een gegeven moment heb ik het maar opgeven en alles geaccepteerd op de hoop dat iemand mijn angst en pijn zou zien.
Dit is gelukkig nu wel gebeurt en ben ik momenteel aan het herstellen van emotioneel misbruik &
CPTSD( Iets wat je er ook bij zou kunnen krijgen) er zijn dagen dat ik nog steeds in angst leef.
Er zijn mensen die nog steeds slecht over mij denken omdat ze eenzijdige verhalen over mij rond gaan die niet waar zijn.
Er is nog wel meer maar dit is het in grote lijnen.
Door het emotioneel misbruik voelde ik mij machteloos en leef ik nog steeds in angst en onzekerheden.
Mvg
Onze situatie is anders: moeder M 97 jaar, 3 kinderen , B , X en Z.
moeder M al langer dan 1 jaar in verpleeghuis.
Er is redelijk wat te verdelen.
Vader 10 jaar geleden overleden, had alles goed verzorgd , incl. testament.
Alle 3 kinderen hebben goed leven. Geen enkele reden voor ruzie.
Echter zus X eist alle aandacht van moeder op. Maakt broer B zwart, en verspreid bakken negativiteit over zus Z.
Op geniepige manier eigent ze zich spullen toe met compleet verdraaide verhalen aan moeder.
X krijgt alle macht over bankrekeningen en verdelingen, en weet moeder zover te krijgen het testament op paar punten te wijzigen.
Dit alles gebeurt zo sluw, dat ook maatschappelijk werk van verpleeghuis meent dat broer B en zus Z de ruziezoekers zijn en voor moeder veel onrust veroorzaken.
Dit terwijl zus X bergen negativiteit per email en app over broer en zus verspreid.
Moeder is compleet onder de plak, gelooft alle bergen negativiteit die X de wereld in stuurt, en heeft geen kracht om er tegen in te gaan.
Af en toe komt moeder in opstand uit eigen beweging wil een afspraak met notaris maken om zaken recht te zetten, maar dan gaat zus X een paar dagen extra naar verpleeghuis en boort de initiatieven van moeder de grond in.
De notaris is in de praatjes van zus X getrapt X heeft toegang tot haar op een of andere sluwe manier, maar broer B en zus Z worden door de notaris geblokkeerd.
Van zus X mogen broer B en zus Z sinds januari zelfs niet meer in het verpleeghuis komen.
Ook heeft zus X moeder verboden nog wat te ondertekenen met zus Z
Je zou zeggen , dit moet toch duidelijk zijn voor maatschappelijk werk, hoofdzusters e.d. , echter die worden met een lief gezichtje door zus X bewerkt dat ze haar geloven.
Het is voor zus X een levenstaak geworden om dit onder controle te houden.
Aangifte bij politie emotioneel misbruik : die verwijzen naar Veilig Thuis.
Veilig Thuis: die snappen niet wat emotioneel misbruik is en raden aan dat maatschappelijk werk van verpleeghuis ingrijpt. Maar deze zien ons als het probleem.
Het zou toch eenvoudig duidelijk te maken zijn aan Maatschappelijk Wek, Verpleging Huisarts, Notaris, politie. instanties als Veilig Thuis.
Echter of ze staan er helemaal niet voor open, of ze verwijzen naar de ander.
Een jurist die ons begeleid raadt aan maar na overlijden een proces te beginnen.
Maar het is toch te gek dat hier niet regen op getreden kan worden.