In dit artikel van Management Support geeft Iris namens Het Verdwenen Zelf context bij het verhaal van Wendy, wiens manager Inge zorgde voor haar ontslag omdat de directeur Wendy naar aanleiding van goed functioneren een nieuwe job wilde aanbieden. Lees het artikel hier.
Wendy dacht dat Inge haar waardeerde om haar inzet ‘Ik vond mezelf eigenlijk een saai persoontje, maar Inge gaf me het gevoel dat ze me volledig accepteerde. Ik koesterde me in haar aandacht, alsof ik zoveel mogelijk zonnestralen wilde opvangen op een grijze dag’. Toch zette Inge Wendy buitenspel door negatieve verhalen over haar te verspreiden om Wendy’s carrièrekansen te blokkeren en haar eigen imago op te vijzelen.
Iris: ‘Slachtoffers van psychisch geweld op de werkvloer gaan slechter functioneren. Vaak melden ze zich uiteindelijk ziek vanwege faalgevoelens en tekenen van burn-out zoals vermoeidheid, hartkloppingen en slecht slapen. Daar is geen een organisatie bij gebaat. Als slachtoffers niet adequaat worden ondersteund door bijvoorbeeld een HR-adviseur zien we dat deze de organisatie uiteindelijk veelal zullen verlaten om op een andere veiliger werkplek aan de slag te gaan’.
Op de werkvloer openbaart zich vaak een aantal signalen waar je als HR professional alert op kunt zijn als je het vermoeden hebt dat er sprake is van psychisch geweld. Zo kan de persoon van wie je het vermoeden hebt dat deze psychische geweld pleegt in de organisatie eenvoudig wisselende gedaantes aannemen. Ook is hij of zij waarschijnlijk wisselvallig en inconsequent. Waar pleger normaal gesproken veel waarde hecht aan punctualiteit bijvoorbeeld, kan hij of zij op een ander moment ontploffen omdat er wordt teruggekomen op een gemaakte afspraak. Plegers van psychisch geweld proberen hun slachtoffers te dwarsbomen door roddelen, het afkraken van werk, het uitdelen van sneren en pesterijtjes. Vaak is het buiten proportie.
Helaas blijkt in de praktijk dat deze situaties moeilijk op te lossen zijn. De pleger gaat niet veranderen en in de praktijk blijkt dat het gedrag en de consequenties hiervan over het algemeen niet worden herkend in organisaties. Dan rest slachtoffers uiteindelijk niets anders dan uitkijken naar een nieuwe baan.
Ditzelfde geldt voor Wendy. Zij heeft inmiddels een nieuwe baan, waarin ze meer op haar hoede is en meer afstand houdt tot collega’s. Ze is beschadigd door de situatie met Inge. Hoewel het fijn is dat Wendy zich uit de situatie heeft weten te bevrijden, is het een pijnlijke constatering dat haar vertrouwen zo’n grote deuk heeft opgelopen dat ze in het vervolg wel twee keer nadenkt voordat ze zich openstelt. Lees het artikel hier
Professionals die medewerkers adequaat willen leren begeleiden bij psychisch geweld op de werkvloer verwijzen wij naar de boeken van Iris Koops (Boeken » Voor Professionals (verdwenenzelf.org)) of een van onze trainingen (Training voor professionals » Voor Professionals (verdwenenzelf.org)).
Heel herkenbaar. Op mijn vorige werk was het ziekteverzuim ontzettend hoog (60%), persoonlijk heb ik er ruim 4,5 jaar heel veel last van gehad en soms nog steeds een beetje. Ik ben ontslagen, net als veel van mijn collega’s. Een collega is in die periode zelfs overleden aan zijn hart…. Als ik er aan denk word ik boos en verdrierig.
Ik ben zo lang tegengewerkt door mensen die zich vriendelijk en betrouwbaar voordeden, dat ik van fysieke problemen (onstekingen) in een overspannen burnout-situatie terecht kwam die door het ontkennen van de werkelijke werkgerelateerde oorzaken in een depressie en PTSS uitmondde. Nadien heb ik een jaar lang trauma- en rouwtherapie gehad om het een plek te geven.
De arbodienst deed niks, het hoger management pestte mee, collega’s keken weg of, als je meepestte kon je je baan behouden of kreeg je zelfs een schouderklopje. Je wist niet wie je kon vertrouwen. Het was mens-ontwrichtend zoals medemensen elkaar messen in de rug staken.
Machtsmisbruik en institutional betrayal trauma aan de lopende band. En dat voor een stichting die beoogt om mensen te ‘verbinden en te inspireren’.