Bijna 700.000 slachtoffers van psychisch geweld alleen al afgelopen jaar. Vier rapporten lieten de afgelopen tijd zien hoe groot dit probleem is en hoe verstrekkend de gevolgen zijn.
Leidde dit tot actie in Den Haag of tot ophef in de media? Helaas niet. De afgelopen zeven jaar ziet het Verdwenen Zelf de reikwijdte en ernstige gevolgen van psychische mishandeling, zonder dat er veel aandacht is vanuit instanties. Daarom schreven we een artikel waarin we onze verontrusting uitspreken.
“Het zou logisch zijn dat dit onderwerp politiek en maatschappelijk hoge prioriteit krijgt. Bijna driekwart miljoen slachtoffers, nauwelijks meldingen, een ineffectieve aanpak, veel menselijk leed en hoge kosten: er is om minder een parlementaire enquête gestart.”
We hopen met dit artikel zoveel mogelijk mensen te bereiken. Maak je je ook zorgen om de aanpak van psychisch geweld? Deel of like dan deze post via Facebook of LinkedIn!
Lees hier ons artikel in de Joop.
Uitstekend artikel op Joop.nl, goed dat jullie hier aandacht voor vragen en je als organisatie al jaren inzetten op dit vlak. Als psycholoog kom ik de slachtoffers van deze ernstige mishandeling al jaren tegen in mijn praktijk. Ik vind het onvoorstelbaar dat de politiek en media deze slachtoffers zo in de kou laten staan. Je ziet artikelen en discussies over talloze weinig voorkomende klachten en situaties, maar een enorm probleem dat alleen al afgelopen jaar voor drie kwart miljoen mensen heeft gespeeld en grote impact heeft, wordt gewoon genegeerd. Ik trek hierin de parallel met het maatschappij-breed miskennen van de impact van ernstig trauma. Bessel van der Kolk, trauma-expert, besteed hier al jaren aandacht aan. In zijn fenomenale boek ‘Traumasporen’ onderbouwt hij hoe stelselmatig de impact van trauma en gevolgen hiervan voor de samenleving ontkend wordt. Kijk alleen al naar het niet voorkomen van deze diagnose in de DSM-5, en je weet genoeg. Heel triest.
Dank Esther voor de complimenten! Je maakt een zeer treffende vergelijking met het gebrek aan erkenning van de gevolgen van (complex) trauma, ook daarin is nog zoveel werk te verrichten wil de sector wakker worden. Vaak kijkt de GGZ alleen naar symptomen en niet naar wat erachter zit. Met vaak grote gevolgen.