Iedere acht dagen wordt in Nederland een vrouw vermoord door haar (ex-)partner. Elke acht dagen, één vrouw. Schokkende cijfers. Toch durven media en instanties slecht stelling te nemen in deze zaken. Recent nog werd een dader (een politieagent) in de media door zijn collega’s als lieve, zachtaardige man omschreven. Ruwe bolster, blanke pit type. Geen woord over het slachtoffer dat hij maakte. De krant kopte met de boodschap dat de man zijn eigen leven nam, nadat hij zijn ex-partner om het leven bracht. Nadat hij zijn ex-partner om het leven bracht… niet meer dan een bijzin. Terwijl het hier gaat om femicide. De politieagent vermoordde zijn ex-vriendin, nadat hij haar leven tot een hel had gemaakt. Daarna pleegde hij zelfmoord.
Wij zien dit onbegrip, het wegkijken, het verhullen van de echte rauwe boodschap vaker. Femicide is de meest gruwelijke uitkomst van dwingende controle. Een ultieme daad als de dader de controle over zijn slachtoffer verloren lijkt te zijn. Dwingende controle is de vaakst voorkomende vorm van mishandeling in Nederland en wordt gekenmerkt door de ‘onzichtbaarheid’ voor de buitenwereld. Geen blauwe plekken als herkenbaar signaal, maar juist voor de buitenwereld buitengewoon charmante plegers, die slachtoffers achter de voordeur volledig afbreken door hen te isoleren, vernederen, manipuleren en controleren. Deze slachtoffers worden in Nederland onvoldoende beschermd.
Wij zetten ons al tien jaar in om de uitingsvormen en enorm schadelijke impact op de ruim 700.000 slachtoffers die Nederland telt op de kaart te zetten. Zolang media, overheid en instanties de ernst van dwingende controle niet durven te (h)erkennen en benoemen, laten wij onze stem horen! Onder andere in het boek ‘Stop Femicide’ van Gertien Koster en Jos Schuring dat binnenkort verschijnt. Hierin delen psychologe Gebi Rodenburg en Iris Koops namens stichting Het Verdwenen Zelf hun kennis over en visie op femicide als uiterst gevolg van dwingende controle.
Op het gebied van preventie valt nog veel winst te behalen. Slachtoffers die de boeken lezen van Iris Koops (https://lnkd.in/em8Dccze) zijn vaak in staat zich te onttrekken aan de destructieve relatie, zeker met hulp van één van de ruim 30 bij ons aangesloten gespecialiseerde behandelaren. We trainen ook professionals, zodat zij slachtoffers adequaat leren begeleiden. Maar er is nog genoeg te doen. Het is essentieel dat de publieke opinie stelling neemt tegen dwingende controle in het algemeen en femicide in het bijzonder. Daar kan dit boek, met bijdrages van experts, overlevenden en nabestaanden een belangrijke rol in spelen.
Noot: Femicide gaat specifiek over vrouwelijke slachtoffers en mannelijke daders. Als het gaat om dwingende controle maken wij geen onderscheid tussen mannelijke en vrouwelijke slachtoffers en plegers.
Het was niet zijn vriendin maar zijn vrouw. Wij (vader en bonus moeder) hadden haar bij hem opgehaald na een paniek telefoontje. Ze begon weer met het opbouwen van een “nieuw” leven, wij hadden een Appartement voor haar geregeld, heeft ze helemaal naar eigen smaak ingericht. Ze kwam weer buiten, werd weer “ons” zonnetje in huis en dan vermoord hij haar om de reden, “ik niet dan niemand niet”. De aarde is onder onze voeten weg gezakt en we raken de bodem naar niet. Leven is overleven geworden. Iets ergers als dit bestaat er gewoon niet. Het is een drama. Zo zachtaardig was hij trouwens helemaal niet, zoek maar eens naar foto’s op internet van hem en kijk naar die ogen, wij zagen het helaas te laat. Zij “at” volledig uit zijn hand en had zich afhankelijk van hem laten maken, in gedachten dan want ze kon prima voor zichzelf zorgen. Wim & Monique Hertgers
Hoi Wim en Monique,
Woorden schieten te kort om wat jullie hebben meegemaakt, wat jullie dochter door hem is aangedaan. En dan kozen sommige media er nog voor om zeer misleidende en verhullende woorden te gebruiken, wat schandalig is.
We wensen jullie ongelooflijk veel sterkte en hebben nog rechtstreeks contact.
hartelijke groet,
Iris
PS- We zullen het bericht corrigeren.