Een gastcollege op de Hogeschool
Dit is een gastcolumn van Isabo
Ruim vijftig paar ogen kijken mij verwachtingsvol aan. Het is de week van de kindermishandeling en ik geef vanmiddag live een gastcollege als ervaringsdeskundige over de impact van psychische en emotionele mishandeling door destructieve ouders. Studenten pedagogiek, verpleegkunde, pabo, jeugdzorg en fysiotherapie willen graag weten hoe ik dit heb ervaren en hoe zij dit kunnen herkennen in kinderen waarmee zij later als hulpverlener gaan werken.
“Ze heeft mijn leven gestolen”, vertel ik over mijn moeder als antwoord op de vraag wat de schade is geweest voor mij.
Ook vertel ik dat mijn vader én mijn zus de terreur van mijn moeder direct danwel indirect niet hebben overleefd. Mijn vader greep naar de fles en mijn zus greep naar de pillen. Het dronken verzet van mijn vader leidde vroeger tot huiselijk geweld. En later tot zijn dood. Het stockholmsyndroom bij mijn zus zorgde ervoor dat zij nooit uit haar emotionele gevangenis heeft kunnen breken. Het zijn shockerende feiten die ik, na overleg vooraf met de docent, mag vertellen.
“En toch….toch zijn niet altijd de meest shockerende dingen het ergste geweest. Het ergste vond ik het boze oog van mijn moeder. Ruim 20 jaar lang bracht zij dag in dag uit schade toe en pleegde zij karaktermoord door het bekritiseren, afkeuren, vernederen, kleineren, manipuleren en indoctrineren van mij .”
De collegezaal valt stil als ik toelicht hoe die schade er dan uit ziet. De impact van jarenlange mindfucken en gaslighting is groot. Veel mensen denken dat als je een destructief ’thuis’ eenmaal verlaten hebt, je gewoon weer door kan leven. Dat klopt niet, want de mishandeling leeft intern voort. Verslaving, grenzeloosheid en een zeer negatief, destructief en minderwaardig zelfbeeld saboteerden de tweede 20 jaar van mijn leven. Ik was nét op tijd om bij leven afscheid van moeder te nemen. Vervolgens ontdekte ik nét op tijd de boeken van Iris.
Er ontstaat meer en meer een interactieve deelname van de studenten tijdens mijn verhaal. Hiertoe had ik aan het begin ook opgeroepen. Dit maakt het onderwerp levendiger. Er komen vragen over hun eigen ervaringen van destructieve mensen tijdens hun recentelijke stages. Er komen ook vragen of zij later contact mogen leggen met het kind zelf als er vermoedens zijn, alvorens een heel circus aan hulpverlening op te tuigen. Ik kan alleen maar aangeven dat die ene tante die het ooit voor mij als kind eenmalig opnam, van wereldbelang is geweest. Ik kan alleen bedanken voor dit mooie gebaar van in gesprek gaan met het kind, daar waar ik als kind ’s ochtends bij de arm gegrepen werd en zwijgplicht opgedrongen kreeg.
We staan uitgebreid stil wat geholpen heeft in mijn herstel en bij de helende werking van de boeken van Iris Koops en de workshops van het Verdwenen Zelf.
The woman who stole my life. And now I’m taking it back, step by step!
Na afloop groeit er een geruststellend gevoel van hoop in mij. Want wat is er gelukkig al meer bekend over dit onderwerp in vergelijking tot mijn jeugd. En wat hebben deze studenten een prettige energie, wat zijn ze zorgzaam, warm, wijs en geïnteresseerd. Er lopen na afloop nog wat studenten bij mij langs om nog wat te vertellen, te bedanken maar ook om te vragen hoe zij met die ene vriendin om moeten gaan die een relatie heeft met een narcist en waarmee het steeds slechter gaat.
En ineens besef ik: Het is mij gelukt om tijdens het college en bij het beantwoorden van de vragen mijn ervaring om te zetten in het overbrengen van kennis en iets te kunnen betekenen voor anderen en mijzelf tegelijk. De docent pikt na afloop in de gangen de positieve feedback op van de deelnemende studenten: een aangrijpend verhaal, bewondering voor de kracht dat ik mij eruit heb gevochten en een mooie vertaalslag naar hun eigen beroep.
Moe maar voldaan loop ik met de docent naar de parkeergarage en in de auto op de terugweg blik ik terug op deze bijzondere middag. Een week later word ik opnieuw benaderd door de Hogeschool. Of ik in het voorjaar wil terugkomen. Zonder twijfel bevestig ik mijn deelname.