Met deze mooie, heldere samenvatting van ons werk opende interim-voorzitter Jelmer van Nimwegen gisteren de derde netwerkdag van dit jaar. Wat was het fijn om iedereen weer te zien, te ontmoeten en elkaar te inspireren.
Bestuur en stafmedewerkers van de stichting trapten de bijeenkomst af met een inspirerende presentatie die alle aangesloten psychologen, therapeuten en coaches meenam in de nieuwe visie op de toekomst: ‘een nog duidelijker focus op het faciliteren van het herstel van mensen die slachtoffer zijn geworden van psychische en emotionele mishandeling’. We zijn ervan overtuigd dat wij juist dankzij onze rechtstreekse benadering, via de boeken van Iris Koops en onze workshops, de grootste impact maken. Daar gaan we maximaal op inzetten. En we vertrouwen erop dat uiteindelijk genoeg herstelde slachtoffers hun stem laten horen op plekken die ertoe doen, zodat er van onderaf een beweging kan ontstaan die een eind maakt aan oude denkpatronen over de definitie, uitingsvormen en consequenties van psychisch geweld. Deze heldere koers werd enthousiast ontvangen en kreeg feedback als ‘Dit is precies waarom ik me heb aangesloten bij Het Verdwenen Zelf’ en ‘Dít is onze kracht, wat mooi dat die nu zo helder omschreven staat’. De dag werd afgesloten met vier mini-workshops, gegeven door netwerkleden aan netwerkleden, om kennis te delen en van elkaar te leren. Wij kijken terug op een waardevolle dag en zijn verheugd dat Jelmer zich voor ons wil inzetten als voorzitter ad interim.
Jelmer zegt hier zelf het volgende over. “De stichting doet werk dat ik maatschappelijk van groot belang vind. Het chronisch lijden van bijvoorbeeld jonge mensen die binnen het gezin psychisch onder hoge druk worden gezet is enorm en dat geldt ook voor volwassen die terecht komen in een relatie waar de machtsverhoudingen in een extreme onbalans zijn en waarvan dan de dwingende, weinig invoelende partner chronisch misbruik maakt. Ik weet hoe dat laatste voelt… De verwarring, de innerlijke twijfel en de eenzaamheid die ontstaan uit het ‘niet-weten-waarin-men-verzeild-is-geraakt’ zijn een ware kwelling. Daar speelt Het Verdwenen Zelf een cruciale eerste rol: psycho-educatie. Zichzelf te herkennen in de twee zelfhulpboeken die Iris Koops schreef is een eerste stap op weg naar bevrijding uit de gevangenis van machtsmisbruik en daarmee de eerste stap op het pad naar herstel van het psychotrauma dat ontstaat door chronische emotionele en mentale druk. Het helpt enorm als vage gevoelens, emoties en intuïties woorden krijgen: daarmee ontstaat de mogelijkheid om bewust iets aan de kwellingen te doen.
In mijn functie van voorzitter zal ik altijd streven naar de menselijke maat, persoonlijke betrokkenheid, flexibele structuren en het hogere ideaal als organiserend idee. Ik hoop – en reken – op een prettige en vooral vruchtbare samenwerking. De vruchten zijn dan die vele, vele duizenden mensen die met de steun van Stichting Het Verdwenen Zelf hun weg naar herstel van hun psychische heelheid weten te vinden en daarin een veelvoud van mensen in hun omgeving meenemen.”