Deze week is de benefietactie, die was georganiseerd door Kirsten Regtop, feestelijk afgesloten. Kirsten wilde iets doen wat direct positieve impact had op slachtoffers en besloot daarom enkele maanden geleden een benefiet op te zetten, om ons fonds te kunnen ondersteunen. Kirsten: “Het was een wens die ontstond begin dit jaar om direct impact te kunnen maken voor slachtoffers van huiselijk geweld. Daarbij kwam ik terecht bij het Verdwenen Zelf die belangrijk werk doen om mensen te ondersteunen die te maken hebben (gehad) met psychische mishandeling. Zwaar werk, specialistisch werk en helaas vaak niet vergoed… Het werd een emotionele reis vanuit mijn hart. Waarbij leren door professionals en steun aan slachtoffers samenkwamen.”
Alleen al de actie op zich heeft veel betekend voor velen. Em schreef: “Dat slachtoffers die het financieel moeilijk hebben (niet zelden als gevolg van de mishandeling), dit kan worden aangeboden is heel waardevol. Om de mogelijkheid te hebben dan tóch deze hulp te krijgen is voor het slachtoffer heel helpend, maar ook het gebaar alleen al, dat de hand wordt uitgestoken, kan van enorme betekenis zijn. Ik word daar blij van.”
Er werden vijf verschillende masterclasses aangeboden die door verschillende professionals zijn gevold. Zo is er een bedrag van 3.000 euro opgehaald, bestemd voor ons fonds. Dat Kirsten juist ons fonds ondersteunt werd door velen gewaardeerd. Zo schreef Martin: “Wat een mooi initiatief van Kirsten Regtop om op deze wijze de (grote) onbekendheid rond psychische mishandeling onder de aandacht te brengen en met deze actie de stichting Het Verdwenen Zelf te steunen… Dit vraagt om meer aandacht en bekendheid. Juist voor de slachtoffers die ‘geplukt’ worden door hun narcistische (ex)partners is het van groot belang dat zij de juiste informatie krijgen over wat hen is aangedaan of wat hen nog te wachten staat!”
Wij van het Verdwenen Zelf vonden zowel Kirstens initiatief als de warme en betrokken wijze waarop zij de kar trok gedurende de weken van het benefiet hartverwarmend. Het was mooi hoe alle betrokkenen, dus ook de experts die een masterclass gaven, professionals die zich belangeloos inzetten voor de praktische uitvoering en wijzelf de krachten konden bundelen.
Wil je ook wat doen voor slachtoffers van psychisch geweld? Je steun wordt enorm gewaardeerd. Klik hier voor het doen van een donatie.
Wat mooi om te lezen dit. Ik wens jullie heel veel succes met het helpen van slachtoffers. Het is mooi dat jullie dit doen. Als professional kan ik beamen dat er nog veel te winnen is, wat betreft kennis over dit onderwerp. En ik zie ook hoe moeilijk men het soms vindt om toe te geven dat men niet alle kennis heeft. Dat is nog wel eens een dingetje..
Een geweldig initiatief van Kirsten en wat een prachtige opbrengst.
Het is zo schrijnend dat psychische mishandeling zo weinig aandacht krijgt en dat het trauma en de diepe schade die hiermee aan partners en kinderen wordt toegebracht haast nooit worden erkend. Niet door de naaste omgeving, niet door hulpverleners in de reguliere ggz, niet door andere professionals en niet door de overheid. Kortom niet door de samenleving.
Helaas heb ik van zeer nabij moeten meemaken hoe ontzettend schadelijk psychisch geweld middels gaslighting en coercive control is. Ik moest lijdzaam toezien dat mijn moeder me werd ontnomen op een weerzinwekkende manier.
Ik voelde vaak letterlijk haar ondraaglijke pijn want ik wist dat ze niet zonder mij kon, zoals ik niet zonder haar kon. We zijn beiden hooggevoelig en we hadden de sterkste band. Toen ik haar vorig jaar kort mocht zien, sneed de pijn door mijn ziel. Mijn moeder was zwaar verward, ze liep onstabiel, ze hyperventileerde nog altijd, ze was doodmoe maar het ergste was dat ze emotioneel niet meer bereikbaar was. Haar pijn was zo ondraaglijk dat haar bewustzijn/haar lichaam automatisch over was gegaan op freeze. Mijn moeder wist niet eens meer waarom het contact met mij was verbroken.
Het voelt als een continue marteling te moeten weten en zelfs te voelen dat mijn eigen moeder zo moest en moet lijden en dat hulpverleners hier gewillig aan meewerkten in plaats van haar te helpen. Wat het zo goed als ondraaglijk maakt, is dat de schuld van haar lijden ook nog eens bij mij wordt neergelegd. Al twee jaar en drie maanden heb ik haar niet gezien op vier keer een uurtje na een jaar geleden.
Iedereen zegt dat ik haar los moet laten en moet kiezen voor mijn gezin. Dit soort adviezen doen me alleen maar nog meer pijn. Niemand weet hoe het voelt dus hebben ze ook niet het recht dit te zeggen, hoe goed ook hun bedoeling. Zo werkt het niet. Het is mijn moeder, de vrouw van wie ik zielsveel houd en zij van mij. Alleen kan ze nu niet meer bij haar liefde voor mij. De enige die me wel begrijpt, is Jerome, mijn therapeut en daar ben ik hem intens dankbaar voor.
Excuses voor deze persoonlijke reactie.